![](https://www.poznaj-slask.pl/wp-content/uploads/2024/04/176-1024x683.jpg)
![](http://poznaj-slask.pl/wp-content/uploads/2022/02/03-207-1024x683.jpg)
![](http://poznaj-slask.pl/wp-content/uploads/2022/02/04-197-1024x683.jpg)
![](http://poznaj-slask.pl/wp-content/uploads/2022/02/05-33-1024x683.jpg)
![](http://poznaj-slask.pl/wp-content/uploads/2022/02/06-32-1024x683.jpg)
![](https://www.poznaj-slask.pl/wp-content/uploads/2024/04/177-1024x683.jpg)
![](http://poznaj-slask.pl/wp-content/uploads/2022/02/08-32-1024x683.jpg)
![](http://poznaj-slask.pl/wp-content/uploads/2022/02/09-31-1024x683.jpg)
![](http://poznaj-slask.pl/wp-content/uploads/2022/02/10-31-1024x683.jpg)
Historia ogrodów zoologicznych rozpoczyna się w starożytności – starożytni władcy Egiptu, Asyrii czy Chin szczycili się prywatnymi zwierzyńcami. Pierwszy zapis tego rodzaju pochodzi z 1150 roku p.n.e. i mówi o zwierzyńcu cesarza Wu Wanga. Hiszpańscy konkwistadorzy byli pod wrażeniem zwierzyńca Montezumy, który był dostępny publiczności, ale jednocześnie użytkowano go gospodarczo. W Europie każdy monarcha czy magnat posiadał przy swojej rezydencji pewną ilość dzikich zwierząt (zazwyczaj były to niedźwiedzie i wilki ale zdarzyły się też bardziej egzotyczne zwierzęta takie jak lwy czy pumy). Tendencja do zakładania monarszych i magnackich menażerii nasiliła się w XVII wieku. W Polsce do najbardziej znanych należał zwierzyniec Jan III Sobieskiego, który był jednym z ulubionych miejsc króla. Zwierzyniec usytuowany był w peryferyjnej, wschodniej części rezydencji króla w Wilanowie i hodowano w nim zwierzęta (zwłaszcza daniele) do celów łownych.