Choć Punkt Oporu Dąbrówka Wielka zaczął powstawać już w 1933, sama budowa Ciężkiego Schronu Bojowego w Dąbrówce Wielkiej rozpoczęła się dopiero w 1936 roku. Łączył on dwa punkty oporu: Punkt Oporu Wzgórze 298 Kamień oraz Punkt Oporu Wzgórze 304,7 Dąbrówka Wielka. We wrześniu 1939 roku schron obsadzili żołnierze z IV batalionu specjalnego ciężkich karabinów maszynowych 11 Pułku Piechoty z Tarnowskich Gór. Prawdopodobnie w owym 1939 głównym zadaniem schronu bynajmniej nie był udział w walkach. Służył on głównie, aby ryglować ogniem ckm-u z półkopuły pancernej drogi przechodzącej z Brzezin do Dąbrówki oraz flankowaniem ogniem armaty przeciwpancernej i drugiego ckm-u w stronę dawnej kopalni Andaluzja.
