Surowe rozporządzenie władz pruskich nakazywało chować ciała zmarłych z dala od terenów zamieszkiwanych przez ludność. Miejscem pochówku nie był więc cmentarz parafialny, lecz pole przy drodze prowadzącej właśnie z Przełajki do Dąbrówki Wielkiej. Za zgodą władz pruskich proboszcz michałowickiej parafii ks. Antoni Stabik zatroszczył się o godny pochówek dla ofiar epidemii. Nekropolia otoczona została niskim murem z brył wapiennych, a pośrodku stanął wielki żeliwny krzyż upamiętniający zmarłych.
